среда, 25 апреля 2012 г.

F.N ve Onun Qorxunc Heqiqeti !


 Yaradici ehtirasim hele alovlanmayib -  narahatam … (Ruff de Ali)

Ilk qaralama yazilarimdaki nikbin romantizmim oz yerini tutqun, kederli ve dunyayla munaqisheden dogan nifrete yerini vermeyecek chox gumanki…

Son zamanlar menevi iflasimin sebebini yalniz bir neferde gorurem...

Derin ucurumumu deqiqlikle eks etdiren bir kes...

Heyat dozulmezdir.O ahengi korlayan akkordlar qeder amansizdir...

O menim heyat formulumun,dunya baxishimin ne qeder dehshet ve kabusdan teshkil olundugunu mene bir-bir anlatdi mene bu facievi heqiqeti hezm etmekde yardimci oldu …

Bu qorxunc heqiqeti  eshiden insan ya honkurub aglamaga ya da bir an once ondan yaxa qurtarmaga calishar … ama men gulumseyerek ona qulaq asmaga davam edirdim ...

Bu heqiqete tam menasi ile baxildiqda ne muqeddesliyin tehqiri , ne paradoksalligi, ne de kafirliyi gormerik… bu sade ve izahli heqiqetin teoremi idi …

Sohbet  her bir kesin metafizik bir menada anladigi heqiqetden gedir…

Etdiyim axmaq sehvlere gore qorxu hissi kecirmirdim …eksine cesaretle butun gunahi oz uzerime goturdum…

Ve chox gozel anlayirdimki insanlar onu esrler boyu mucerred exlaqi obraza cevirib, butun rezillikleri ve yalanlari ile buruyerek qoruyurdular. Ve bunu yalniz “exlaq teatri” adlandirmaq daha duzgun olardi...

Lakin butun bunlarla kifayetlenmeyen saxta “Mollalar” hele de oz etikasi, humanizm nezeriyyesi ve saxta heqiqetler ile dolu qorxunc agzini acib insanligi aldatmaga davam edir...

“Molla Heqiqeti” ozunu yaxin bir zamanda  tukedecek ! 

Bunu mene F.N dedi ...


P.S : Sizin bashiniz hele de enenevi formalliga qarishib …  

понедельник, 30 января 2012 г.

13-ый Реквием ...



    Стою перед ней, одетый в стариный смокинг ее деда напоминаюший мне образ Хосе Аркадио Буэндиа. Часы показывают 10:41, но она все еще лежит в своей постели и думает о чем-то. Тишина. Никто не осмеливается нарушить эту мелодичную тишину. Иногда она поднимает голову и с удивлением смотрит на меня со своими великолепными,красивыми глазами, которые по ходу хотят вымолвить что-то. А я стою гордо и делаю вид ,будто мне наплевать на нее после вчерашнего.За год она расцвела, словно дерево весной.Она была красавицей и отличалась миловидностью,простотой и способностью нравиться с первого взгляда. Прошло ровно 12мин, как я стою памятником перед ней.Еще 20секунд и медленными движениями присаживаюсь рядом,спиной к ней.Без резких движений достаю пачку сигарет и спички. Напротив меня в комнате стоит зеркало ,через отражение которого я вижу ее обнаженное и противное уже для меня тело.
Теперь она напоминала мне больше всего куклу, с которой я просто поиграл и добившись своего решил бросить .И теперь мне надо поменять ее на более модную и эротичную. На левом углу от зеркала стоит стариная рояль которая издавала грустные звуки.Слишком много фальшивых нот в нашей любви подумал я и посмотрел на Куклу-Жертву .А она все еще лежит и не двигается ,вся голая.Солнечные лучи через окно падают прямо в её лицо, и освещают ее голое тело а она на это ноль реакции. Ей наплевать уже.Она потеряла все, что ее связывало с жизнью, что давало ей стимула жить дальше, в этой поганой ,отравленной близкими и родными людьми, жизни. Она сегодня попрощается со мной навсегда. И возможно покончит жизнь самоубийством.
Но это меня уже не интересует, точнее моего Алтер Эго. Моя цель была совсем другой. Это была всего лишь игра,которая принадлежит мне и таким же как и я. Играя только по своим правилам человек может достичь вершины.Оказавшись в лабиринте разочарования она лежит тихо, молча и боится сказать что-нибудь . Ведь это уже финал и игра в которой она поучавствовала не по своей воле проиграна. Я медленно достаю свой белый черновик и черной чернилой записиваю ее имя сюда под номером "13". Посмотрев в черные и грустные глаза решил ее крепко обнять .Тишина в игре была прервана мною.Еще пару секунд и сцена меняется. Она рыдает и умоляет меня остаться. Говорит о том ,как она меня любит и ,что на все способна ради меня, только не вытерпит разлуки со мной.И так она падает к моим ногам и плачет умоляя мне не покидать ее. Я понимал ее душевное состояние,как ей будет тяжело смириться с этим,но она же ведь не первая и не последняя. Я решил поиздеваться над ней в последний раз и мылым голосом сказал : "Дорогая Я ТЕБЯ ЛЮБЛЮ " и подойдя близко к ней поднял ее поцеловал, а она все еще плакала и рыдая умоляла все еще меня остаться.Прижимая меня к себе не отпускала зацепившись за мой пиджак.
Не тронутый этим,этой сценой, я ее оставил одну в комнате и решил покинуть этот дом навсегда в поисках новых жертв .это был мой 13-ый РЕКВИЕМ ...
Не смотря на все это ,она прекрасно понимала,что я к ней больше никогда не вернусь, и вдруг она сделала неожиданный жест. С милой улыбкой на лице попрощалась со мной. Тссссссс ...... Я не успел пока выйти ,как услышал ее смех.Она упала на землю и начала смеяться как психопатка.Я замерз на миг и не двигался,стоя спиной к ней. Голос ее смеха меня напугал ,но я был в состоянии управлять собою.Я стал автором ее смеха и я это прекрасно понимал.Затем спокойно не обращая на нее внимания вышел на улицу, которая как и всегда носила отчаяние . Через несколько секунд услышал звук выстрела . Это была она.Умница. Я специально оставил на ее кровати оружие, чтобы помочь ей розобраться с собой, а убивать меня было бы бессмысленно. Разумеется причиной ее прощального смеха было это оружие.Корабли потоплены .На лице моем появилась улыбка. Я жутко улыбнулся прохожему и упал на землю потеряв сознание ...

среда, 2 ноября 2011 г.

Bes siz Musteqilsinizmi ?


Bu yaxinlarda mennen bir qezet ucun “Musteqilliyimizin 20ci il donumu” movzusunda qisa bir “meqale” yazmagimi ve bezi suallari cavablandirmagimi istediler ve men buna sevinerek razi oldum, qarshida meni gozleye bilecek olan problemler baresinde  dushunmeden. Qezetin adin aciqlamaq fikrim yoxdu ve bu fikrimde qetiyyetliyem. Dushunuremki bele daha duzgun olar ve onu da nezerinize catdirim ki qezet chox da boyuk oxucu auditoriyasina sahib deyil.

 Ilk novbede yazimi size teqdim etmek isterdim : 

Bildiyiniz kimi 28 may 1918 ci il Azərbaycanın ən parlaq və unudulmaz tarixi günlərindən biri yəni Azərbaycanın istiqlal günüdür. Məmməd Əmin Rəsulzadə tərəfindən əsası qoyulan Demokratik Cümhuriyyət əsrin sonunda yenidən bərpa olundu. 1918–ci ilin May aynının 28–də Azərbaycan milli şurası istiqlal bəyannaməsi ilə Azərbaycanın şimal torpaqlarında Azərbaycan Demokratik Cümhuriyyəti yarandığını e’lan etdi. Daha sonra ise Azerbaycan xalq Cumhurriyeti oz musteqilliyini itirdi ve 73 il kecdikden sonra Azerbaycan yeniden oz Musteqilliyini berpa etdi ve 1991-ci il oktyabrın 18-də parlament Azərbaycanın dövlət müstəqilliyi barədə Konstitusiya Aktını qəbul etdi.
Qeyd edimki sənəddə müasir Azərbaycan Respublikası 1918-1920-ci illərdə mövcud olmuş Xalq Cümhuriyyətinin hüquqi varisi elan olunub.

   Oktyabrın 18-də Azərbaycan xalqı XX yüzillikdə ikinci dəfə müstəqillik bayrağını qaldırdı ve bu gun İstiqlaliyyətimizi yenidən qazanmağımızın 20 yaşı tamam olur. O zaman biz chox kicik idik ve neyise qavramaq ucun yeterince biliye ve savada sahib deyildik(burada men 19yashimin olmasina baxmayaraq 20 yashli bir genc kimi fikirlerimi catdirmaq isteyirem.cunku HeadLine bele seslenirdi : “Menimde 20 yashim var”). Belkede biz ele o zaman xoshbext idik,cunku qarshida bizi gozleyen problemler baresinde hec dushunmurduk. Ama artig boyumushuk ve her bir meseleye oz munasibetimizi bildirmek iqtidarindayiq. Ve bir nece iller kecdikden sonra biz bu iyrenc heyatla vidalashmali olacayiq ama Azerbaycanimizin Dovlet musteqilliyi olmez olaraq qalacaq.
Fikrimce Biz bu gün də Azərbaycan Xalq Cümhuriyyətinin tarixini, onun görkəmli şəxsiyyətlərinin fəaliyyətini dərindən öyrənməli, ideyalarını təbliğ etməli, təcrübəsindən bəhrələnməliyik. Cümhuriyyətin tarixi təcrübəsi göstərir ki, dövlət müstəqilliyini və suverenliyi əldə etmək kifayət deyil, həm də onu bütün vasitələrlə qorumaq və möhkəmləndirmək lazımdır.
   Hal-Hazirda bele bir anlayish var, eger men azad ve mustegil bir olkede yashyiramsa ve bu olkenin vetendashiyamsa, demeli mende musteqil sayiliram. Ama fikrimce bu hecde ele deyil. Shexsen men Musteqil deyilem ve bezi fikirlerimi heqiqetende seslendirmekden cekinirem. Bu mesele meni chox narahat edir. Goresen ne vaxtsa sozun esil menasinda bizde Musteqil olacayiq ? Goresen bizimde fikirlerimizi bilmek, dinlemek isteyen olacaq? Goresen pedaqoqlar ders prosesi zamani bize oz Dushuncelerimizle bolushmeye imkan yaradacaq? Goresen mellimler ne vaxt siyasi meseleler ile bagli suallarimiza cekinmeden cavab verecekler ? Sizce bu,neinki biz telebelerin, hetda  muellimlerin bele tam shekilde Musteqil ve Azad olmamagimizdan xeber vermirmi ?! Ve sonda : Musteqilliyin zirvesinde dayanan en vacib amillerden biri olan Tariximizi tam ve qerersiz shekilde bilmek her birimizin borcudur.

Sual:  Bu gun musteqillik dovrunde yaranmis universitetde tehsil alirsiz. Xosbextsiz?

Bele deyerdim "xoshbextlik goy qurshagi kimi gozel ve el catmazdi"  Xoshbextlik ani bir hissdir. Bu gun men Musteqilliyimizi elde etdiyimiz dovr erefesinde yaradilmish bir universitetde tehsil aliram ve buna sevinirem.

P.S     " Men ereb deyilem elimde tesbehim olsun. Men ingilis deyilem leqebim bayraq olsun. Men ermeni deyilem qeyretim sifir olsun.Men Turkem ve qoy her kes Musteqil olsun !!! "


Qeyd edimki bu “yazi” cap olunmadi ! Evezinde bele bir ismaric geldi : “ … sizin yaziniizi deysen vermeyi dusunmurler …  men raziyam yeni coox duzgundu mende o fikirdeyem lakin onlari hec yerde yazmaqa qoymurlar.” Ve hele bu da azmish kimi minim qeyd etdiyim bezi meqamlari hansisa Eliyeva U. adindan cap edibler.Eminemki bu meselede hemen o qizin hec bir gunahi yoxdu.O oz ishin layiqince yerine yetirdi,cunku bu cap prosesi deyishiklikleri bashqa shexsler terefinden aparilib. Bugun qezeti elime alib oxudugum zaman heqiqetende chox boyuk teesuf hissi kecirdim …